Hipnoterapeuta też potrzebuje wsparcia – jak radzić sobie z wyzwaniami emocjonalnymi i dlaczego superwizja jest kluczowa

Praca hipnoterapeuty to wyjątkowe i wymagające zadanie – z jednej strony niesie za sobą ogromną satysfakcję płynącą z pomagania innym, z drugiej jednak często wiąże się z wyzwaniami emocjonalnymi. Pracując z klientami, hipnoterapeuci stykają się z różnorodnymi emocjami, traumami i wewnętrznymi konfliktami, które mogą wpływać także na ich stan emocjonalny. Dlatego też kluczowym elementem pracy każdego hipnoterapeuty jest dbanie o własne zdrowie psychiczne, korzystanie z superwizji oraz stosowanie narzędzi wspierających ich samopoczucie. W tym artykule przyjrzymy się, dlaczego superwizja jest tak ważna, jakie wyzwania napotyka terapeuta oraz jak skutecznie radzić sobie z emocjonalnymi obciążeniami tej pracy.

Wyzwania emocjonalne hipnoterapeuty – skąd się biorą?

W pracy terapeutycznej, zwłaszcza hipnoterapeutycznej, terapeuta nie tylko wsłuchuje się w słowa klienta, ale także wchodzi w kontakt z jego emocjami, co bywa wyczerpujące. Badania wskazują, że terapeuci są narażeni na tzw. „zarażenie emocjonalne” – zjawisko, które pojawia się, gdy przejmujemy emocje i nastrój osób, z którymi pracujemy (Hatfield, Cacioppo, & Rapson, 1993). Pracując z trudnymi przypadkami, terapeuci często mogą doświadczać tzw. zmęczenia współczuciem (ang. compassion fatigue), które według badań Charlesa Figleya może prowadzić do wyczerpania emocjonalnego, zmniejszenia empatii oraz trudności w kontynuowaniu pracy terapeutycznej (Figley, 1995).

Praca hipnoterapeutyczna jest wyjątkowa, ponieważ opiera się na kontakcie z podświadomością klienta. Kiedy terapeuta wchodzi w tę głęboką przestrzeń, może być narażony na silne emocje, które wypływają z nieświadomości klienta, takie jak złość, lęk, wstyd czy gniew. Carl Gustav Jung twierdził, że „spotkanie z podświadomością to spotkanie z cieniem” (Jung, 1961), co oznacza konfrontację z nieświadomymi treściami, które są trudne do zaakceptowania i mogą być obciążające także dla terapeuty.

Rola superwizji w pracy hipnoterapeuty

Superwizja, czyli regularne spotkania terapeuty z doświadczonym kolegą lub mentorem, który analizuje jego pracę, jest fundamentalnym elementem wspierającym zdrowie psychiczne hipnoterapeuty. Badania wskazują, że terapeuci korzystający z superwizji odczuwają wyższy poziom satysfakcji z pracy, lepiej radzą sobie z wypaleniem zawodowym oraz są bardziej efektywni w pracy z klientami (Bernard & Goodyear, 2004). Superwizja nie jest tylko formą wsparcia – to także okazja do rozwoju zawodowego oraz spojrzenia na swoje metody terapeutyczne z innej perspektywy.

Superwizor, posiadając doświadczenie i wiedzę, może pomóc terapeucie zrozumieć trudne emocje oraz przyjrzeć się reakcji terapeuty na emocje klienta. Superwizja jest miejscem, w którym terapeuta może bez obaw wyrazić swoje wątpliwości i rozważać różne podejścia do pracy. Jest to szczególnie istotne, ponieważ praca z podświadomością wymaga ogromnej uważności i umiejętności zarządzania własnymi emocjami.

Jak terapeuta może radzić sobie z emocjonalnymi wyzwaniami?

1. Świadoma praktyka samoświadomości i uważności

Uważność (ang. mindfulness) to podejście, które pomaga terapeucie świadomie zarządzać własnymi emocjami i reakcjami w pracy. Badania Jon Kabat-Zinna wykazują, że praktyka uważności pomaga w redukcji stresu oraz zwiększa zdolność radzenia sobie z trudnymi emocjami (Kabat-Zinn, 1990). Regularne ćwiczenie uważności pomaga terapeucie rozpoznać momenty, w których zaczyna przejmować emocje klienta, i wrócić do własnej równowagi.

2. Tworzenie zdrowych granic emocjonalnych

Każdy hipnoterapeuta powinien pamiętać, jak ważne jest oddzielenie emocji klienta od własnych. Oznacza to, że choć terapeuta wspiera i rozumie klienta, nie powinien osobiście angażować się w jego emocje. Badania pokazują, że terapeuci, którzy świadomie praktykują tworzenie granic emocjonalnych, są mniej narażeni na wypalenie zawodowe i lepiej radzą sobie ze stresem (Skovholt & Trotter-Mathison, 2011).

3. Praktyka samowspółczucia

Praca terapeutyczna, szczególnie z osobami doświadczającymi traum, może wpływać na poczucie własnej skuteczności terapeuty. Praktyka samowspółczucia, czyli podejście oparte na życzliwości wobec siebie, jest skutecznym sposobem radzenia sobie z obciążeniami emocjonalnymi. Kristin Neff, badaczka z zakresu psychologii, udowodniła, że samowspółczucie pomaga zmniejszyć stres i obniżyć poziom samooceny, który często wpływa na terapeutów (Neff, 2003).

4. Regeneracja poprzez aktywność fizyczną i odpoczynek

Ruch fizyczny, taki jak joga czy spacery, ma udokumentowany wpływ na redukcję stresu oraz poprawę samopoczucia psychicznego (Ratey & Loehr, 2011). Regularna aktywność pomaga terapeucie „oczyszczać” się z nagromadzonych emocji oraz fizycznie i psychicznie zregenerować po intensywnych sesjach.

Praca z podświadomością – dlaczego wsparcie jest kluczowe?

Podświadomość jest miejscem, gdzie zakorzenione są głęboko ukryte przekonania, emocje i traumy. W pracy hipnoterapeutycznej kontakt z podświadomością klienta wymaga wysokiej uważności i empatii, ale także dbałości o własne zasoby emocjonalne. Hipnoterapeuta, który pracuje nad własnym rozwojem i korzysta z regularnej superwizji, jest w stanie lepiej wspierać klientów w procesie terapeutycznym. Superwizja daje terapeucie przestrzeń, by rozwijać umiejętność pracy z podświadomością oraz radzić sobie z wyzwaniami wynikającymi z intensywnej pracy emocjonalnej.

Przyszłych hipnoterapeutów zachęcamy do rozwijania swoich umiejętności i dbania o własne zdrowie psychiczne, co jest kluczowe dla efektywności terapeutycznej. Polska Akademia Hipnozy oferuje swoim absolwentom wspierające sesje superwizji.
Zapraszamy też na certyfikowane kursy hipnoterapii i do zapoznania się z ofertą kursów na stronie Polska Akademia Hipnozy.